آن لحظه كه دادي به ره دوست سرت      بردي ز ميان دشمن بيدادگرت (را)

 اي طایر قدسي كه جهان زير پرت          با آنكه شكسته اند همه بال و پرت (را)

دوست دارم كه دوست عيب مرا همچون آئينه رو به رو گويد

نه چنان شانه با هزار زبان پشت سر رفته مو به مو گويد