گرمی هر انجمن از نام اوست                                تشنه عشاق جهان از جام اوست

طالب خون بتول اطهر است                                     اوامید دودمان حیدر است

کسی نمی داند کنون آن با وفا                                در کجا ی این جهان بگرفته جا

در نجف یا کاظمین و سامرا                                     یا کنار قبر شاه کربلا 

یابود زائربه قبر فاطمه                                            نام زهرا را نماید زمزمه

یادگار وارث احمد بود                                             ناظراعمال خوب وبد بود

گر شود مهدی زتو آزرده دل                                     می  شوی پیش خدای خود خجل

گر شوی تو تابع نفس بدی                                      پاگذاری درره اهریمنی  

غرق دریای جهالت می  شوی                                  از امام خود خجالت می  شوی

گر به جا آری نمازوروزه را                                         طی نمایی دنیه ی ده روز را

آن زمان سودت دهداین انتظار                                    روز رستاخیز باشی رستگار

توخجسته دوستدار حیدری                                       تابع امر ولی داوری 

از گناه وازخط دوری نما                                            بعدگو مهدی بیا مهدی بیا    

آمدی جانم به قربانت...


آمدی جانــــــــم به قربــــانت ولی حــالا چرا؟

بی‌وفا حـــــالا که من افتـــــاده‌ام از پــا چرا؟



نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمــــــدی

سنگدل این زودتـــر می‌خواستی حـــالا چرا؟



عمر ما را مهلت امـــروز و فردای تو نیست

من که یک امروز مهمـــــان توام فردا چرا؟



نازنینا مـــــا به نـــــــــاز تو جـــوانی داده‌ایم

دیگر اکنون با جوانــــــان ناز کن با ما چرا؟



وه که با این عمــــــــــرهای کوته بی اعتبار

این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا؟



شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جــــــــواب تلخ سر بالا چرا؟



ای شب هجران که یکدم در تو چشم من نخفت

اینقدر با بخت خـــــــــواب آلود من لالا چرا؟



آسمان چون جمع مشتاقان پـــریشان می‌کند

در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیــــــــا چرا؟



در خـــــــــزان هجر گل، ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفـــــــاداری بود غوغا چرا؟



شهریارا بی‌حبیب خود نمی‌کـــــــــردی سفر

این سفر راه قیــــــــامت می‌روی تنها چرا؟